Halbuki bahçeye gitmeden önce evde yapması gerekenleri konuşmuştuk. Eve gelince oyuncaklarını toplayacak, dağınık bıraktığı kıyafetlerini yerlerine yerleştirecekti.
Buna rağmen ağlamaya devam edip, arkadaşına gitmekte ısrarlıydı. Ama bir yandan da bana yardım etmek istiyordu (muş....).
Benim de bir anda aklıma bir fikir (vahiy diyelim) geldi.
"Hadi gel seninle bir oyun oynayalım. Ama kuralları yıkmak yok, anlaştık mı" dedim. "Kural" dediğimde haliyle biraz duraladı. Ama "tamam" dedi.
"Şimdi, önünde iki seçeneğin var." (bu arada parmağımla iki yaptım)
"Birincisi, arkadaşına gidebilirsin. Ama verdiğin sözü tutmadığın için, oyuncaklarını ben toplayıp yorulacağım ve de sana sinirleneceğim. Ama sen, arkadaşına gittiğin için mutlu olacaksın." (Bu arada uyumasına 1 saat kalmış ve halet-i ruhiyesi pek oyuna müsait değil haliyle:)
"İkincisi, oyuncaklarını toplayıp, yatmaya hazırlık yapacaksın. Ben de, bana verdiğin sözü tuttuğun için mutlu ve yorulmamış olacağım." dedim.
"Kural da şu. Bu iki seçenekten birisini tercih edeceksin. Hangisini seçersen, seçmediğin diğeri için üzülmek, ağlamak yok. Onu unutacaksın, ah keşke öbürünü seçseydim demeyeceksin, tamam mı"
Kızım "tamam" dedi ve karar vermesi epey zaman aldı:)))))))
Sonuçta evde bana yardım etmeyi seçti (vallahi baskı falan yapmadım:). Kuralımıza da uydu, diğerini (arkadaşına gitme) unutacağını söyledi.
Bu iş benim çok hoşuma gitti. Bir seyahat sırasında yine bu oyunu oynadık. Bu sefer 3 seçenek vardı. Seçmediklerini unuttu gitti......
Onlar için üzülmedi.
Sanırım güzel bir yol yakaladım. Tercih onun tercihi. Bir gün gelecek bu seçenekleri kendisi üretecek ve seçmediğine üzülmeyecek.
Açıkçası bu oyun bana da ders verdi. Çoğu zaman kararsız kaldığım konular olmuştur, olmadı değil. "Acaba öbürünü yapsaydım daha mı iyi olurdu?" deyip bocaladığım çoktur. Kendi kendime de bu oyunu oynamak için söz verdim. Diğerlerini şimdiden unuttum bile:)
Karamelita
Karamelita
Kayıtlar
0 susmayan:
Yorum Gönder