(Ama çok da değil, 2 yeter...)
Hep şuna inandım. Çocuklarım beni büyütüp geliştirdi (vallahi yalan yok, gerçek bu)
Eskiden kızdığım, sinirlendiğim olaylara artık daha olumlu, daha pozitif bakabiliyorum.
Çok tepki verdiğim olaylara, daha sağduyulu yaklaşabiliyorum.
Keyfi bozulmasın diye çocuk yapmayan insanlara bakıyorum da, ben ve benim gibilerden gerçekten çok farklılar. Çocuklarımızda kızdığımız davranışları sergileyebiliyorlar. Büyümeleri gerekiyor diye düşünüyorum.
Özellikle de, sırtının terleyip terlemediğini kontrol ettiğimiz, karnı aç mı tok mu diye endişelendiğimiz, duvarın üstünde gezerken "bir gün düşecek aklı başına gelecek" dediğimiz günler geçipte, aynı frekansı yakaladığımız yaşlara gelince o kadar çok şey öğretiyorlar ki bize. Farklı ve genç bir bakış yakalanabiliyor bu öğretilerde. Tabi onların büyüdüklerini de kabul edebilme becerisi de bizlerde yatıyor. 18-20'li yaşlara gelen çocuklarımıza "o hala bir çocuk" deyip, söylediklerini dikkate almazsak bu gelişim yaşanamaz.
Çocuklarımı büyüttüğümü zannederken, aslında onlar beni büyüttüler fark etmeden ("yaşlanıyorsun" diyenleri şiddetle kınıyorum bu arada:).
Büyük teşekkürlerim çocuklarım için...
(Bu satırları yazıyor olmam yeri geldiğinde ciyak ciyak bağırmayacağım anlamını taşımamaktadır. Bilgilerinize...)
Hep şuna inandım. Çocuklarım beni büyütüp geliştirdi (vallahi yalan yok, gerçek bu)
Eskiden kızdığım, sinirlendiğim olaylara artık daha olumlu, daha pozitif bakabiliyorum.
Çok tepki verdiğim olaylara, daha sağduyulu yaklaşabiliyorum.
Keyfi bozulmasın diye çocuk yapmayan insanlara bakıyorum da, ben ve benim gibilerden gerçekten çok farklılar. Çocuklarımızda kızdığımız davranışları sergileyebiliyorlar. Büyümeleri gerekiyor diye düşünüyorum.
Özellikle de, sırtının terleyip terlemediğini kontrol ettiğimiz, karnı aç mı tok mu diye endişelendiğimiz, duvarın üstünde gezerken "bir gün düşecek aklı başına gelecek" dediğimiz günler geçipte, aynı frekansı yakaladığımız yaşlara gelince o kadar çok şey öğretiyorlar ki bize. Farklı ve genç bir bakış yakalanabiliyor bu öğretilerde. Tabi onların büyüdüklerini de kabul edebilme becerisi de bizlerde yatıyor. 18-20'li yaşlara gelen çocuklarımıza "o hala bir çocuk" deyip, söylediklerini dikkate almazsak bu gelişim yaşanamaz.
Çocuklarımı büyüttüğümü zannederken, aslında onlar beni büyüttüler fark etmeden ("yaşlanıyorsun" diyenleri şiddetle kınıyorum bu arada:).
Büyük teşekkürlerim çocuklarım için...
(Bu satırları yazıyor olmam yeri geldiğinde ciyak ciyak bağırmayacağım anlamını taşımamaktadır. Bilgilerinize...)
Karamelita
Kayıtlar
2 susmayan:
aldık biz mesajı sen merak etme :)
kuzin abla
Sorumluluklar insanı büyütüyor, hele bu sorumluluğunu aldığın insansa büyümemek mümkün değil:)
Yorum Gönder