27 Mayıs 2010 Perşembe

Kafam karmakarışık




Her anne gibi bende istiyorum ki oğlum hep mutlu olsun. Bu nedenle bazen ağır abiye şakalar yapıyorum. Acayip sesler ve danslar yapıyorum. Sırf onunla beraber gülelim diye. Bazen güldürüyorum da genelde benim ne yaptığımı anlamaya çalışıyor.

Geçenlerde yine abuk subuk birşeyler yaptım, ama ne yaptım hatırlamıyorum. Niyetim yine onu güldürmekti. O ise yüzüme bakıp gayet ciddi "anne yapma" dedi ve kafasını çevirdi.

Birden o sulu halimden yeniden ciddi anne moduna geçmem gerektiğini anladım, anladım anlamasına da kendimi çok kötü ve aptal gibi hissettim. Sadece " tamam oğluşum" diyebildim.

5 susmayan:

Adsız dedi ki...

oyy zuzu maymunluk kadermizde var bizim :)
kuzin abla

karamelita dedi ki...

zuzucuk, derimki sen yine de maymunluğa devam et. ciddi anne olan değil sonunda biz maymunlar kazanacak....

. dedi ki...

Hadi sizin oğlunuz ergenlikte de ağır abi takılıyor,ya benim minik 6 yaşındaki ağır abiye ne demeli,
Şakalaşıyoruz yani ben şakalaşıyorum ve onu korkuttum,beraber gülmemiz gerekiyor ya, ben gülüyorum ama baktım o gülmüyor,
-hiç komik değil anne korkuttun beni, dedi.

Nasıl ama ya
Gülecektik beraber
bu anneyi bozmak ta nerden çıktı şimdi...
Bozuldum ,çok bozuldum...

Adsız dedi ki...

benimkide yedi yaşında ama tripler ergen daha şimdiden.. napicas bunları biz ergen olduklarinda bilmem :)
kuzin abla

zuzu dedi ki...

Aslında benimki 2 yaşında:) Yani ergen mergen de değil ama ciddi işte.